BARKU I GRUAS

Gruaja me barkun deri në buzë
po shkonte drejt muajit të tetë.
Pyetjet e djalit të gjata tërkuzë,
bënin të mohonte çdo të vërtetë.

-Pse vëllai i vockël aty brënda,
të gjuan me shkelma ty te barku?
-Stërvitet futbollist, të keqen nëna,
të lozni me top të dy së bashku.

-Pse s’e ushqen të rritet shpejtë,
ta marr te sheshi vetë përdore?
-Më ka këshilluar doktori rreptë,
mos dali nga stërvitja para kohe.

-Çar ha më shumë atje në bark,
bebushi i vogël që e kam xhan?
-Përtyp bananet që lë ti në darkë,
të tëra ushqimet pa naze i përlan.

-Po salçiçet i ha dhe ai pa bukë,
t’i jap unë vetë me dorën time?
-Jo, ai nuk do ta ushqejë askush,
se ha kurdoherë nga goja ime.

-Do ma tregosh mua si do lindet,
ta shoh ku do hapi derën në bark?
-E nxjerr doktori nga sqetulla ime,
po në spital fëmijët s’lejohen aspak.

Të gjitha moshat i nxit kureshtja,
për derën e fshehtë nga kanë dalë.
Por asaj porte iu ndryshken menteshat,
nga daljet shpesh me dritare të çarë...