ECJA E DYZUAR

Jetëshkurtrit evropianë
veshën këpucë të reja fringo
për të shkuar në qytetet e tyre të varreve.
Po ç’u bënë këpucët e përdorura
nga gjurmët e vdekura?...
Abatët e Perëndimit i paketuan
nëpër dengje humane
dhe i nisën drejt Lindjes,
për të zëvendësuar galloshet e shqepura.

Këpucët e ricikluara
me pluhurin dhe djersën e tharë
nga këmbët e qejfeve,
u veshën nga këmbët këpucëgrisura,
nëpër aksionet e Albanisë,
të blera me çmime leverdi
te kapicat ambulante të dengjeve
dhe vazhdojnë ecjen e dyzuar
për integrimin e varfërisë. 

Vazhdojnë stafetën e dy djersëve,
nëpër pellgjet tradicional të gropave
dhe nëpër pluhurin legjendar të udhëve tona.
Ecin shollat e përdorura nga këmbët e dy jetëve,
pa ndjerë tashmë nevojën e vizave
dhe të opingarëve me mballoma.

Me këpucët e eshtrave, në gjurmët hekur,
Perëndimi pararojë dhe Lindja e vonuar,
marshojnë së bashku, të gjallë e të vdekur,
me hapa të shpejtë drejt Evropës së bashkuar.