GABEL GURALIU
Gabeli me mustaqet dy pëllëmbë e ca,
ka një bark të rrumbullt, si fuçi birrash,
ka pranë dy dashnore me sisë të mëdha,
ka xhepa të ënjtur, me para vjetërsirash.
Gabeli bllokon klubin, ku këndon tallava,
dhe vë përpara qengjin e pjekur në tavë.
Hedh për kamerierin bakshish në tabaka,
aq sa i paguan pronari punën një javë.
Kur më pikasi mua, që më ka komshi,
ai u gajas së qeshuri, me zë të çjerrë:
“Çoi nga unë një birrë, atij robit aty!”...
urdhëroi kamerierin me ton të prerë;
Dhe tha: ”Kam gjynah për atë rob zoti,
se mban dritën ndezur, deri në saba,
bën libra në vapë, e kur të than i ftohti,
dhe e paguajnë të hajë supë, si kalama!”
U ndjeva aq keq, sa desha ta lë klubin...
Por dashnorja e dehur, më ktheu si zuzare:
-Pije birrën për mua, o Aga, se ta heq turpin,
po ta shtypa kokën mes sisëve, si kokërr arre!
Më ngeci në fyt birra e gabelit milioner,
dhe u betova, për gjithë profetët e shenjtëruar,
në klubin e lagjes, nuk do hy më tjetër herë,
ta kem dhe kokën aq mizorisht të rrezikuar!...