IDHULLI I ADHURIMI TIM

                   (për Artisten e Popullit, Margarita Xhepa)

 

Ti asnjëherë më parë

nuk kishe si ta dije,

se ke qenë idhulli poetik

gjatë përjetimit tim,

moj artiste me tri dallgë

të floririnjta mbi krye,

nga valët e arta

të diellit në perëndim.

 

Te qytetit im jugor të pashë

së pari në fëmijëri, 

kur ti vajzë e re dogje skenën

me vargje heroik.

Isha dymbëdhjetë vjeç

dhe u thash shokëve me habi:

“Ka ardhur e bukura e dheut

me zërin magjik! “

 

Netëve deklamoje dhe luaje

figura femrash,

ditën merrje diell

te pllakat e plazhit fëminor.

Duke lënë të mahnitur

turmën me sy zemrash,

kur dilje nga deti si nimfë

me xixëllim vezullor.

 

Më vonë gjalluan brenda teje

nëper filma dhe skena,

personazhet më tronditës

nga shpirti i kësaj bote.

Flisje me gojën e tyre,

merrje të tyret emra,

unë, i padëgjuari emër,

lumturohesha nga fama jote

 

Në kinemanë e sharrëxhinjve,

ku filmat projektova,

të fola pa zë te perdja,

ku ti flisje gojarisht.

Pa ditur se do bisedonim si miq,

kur të vinte koha   

dhe do recitoje poemat e mia

në publik madhërisht.

 

Tani ti ke në bibliotekë

disa libra nga pena ime,

unë kam qindra role të tua

në raftet e trurit tim.

Moj e madhja artiste,

me tri dallgë thinjash mbi krye,  

perëndeshë e bukurisë skenike,

idhull im në adhurim.