JANË CA VEJUSHA NË SHISHTUFINË

Në Shishtufinë,
qytet me të vdekur,
shamizezat vajtojnë
me zëra të mekur.
Mes tyre ka gra,
me shami vajtimi,
me buzë të fshira,
me shenja kuqëlimi.

Janë ca vejusha
pa lot pranë varrit,
shtyjnë me freskore
vapën e beharit.
Në anë të kangjellave
me smalto të rrjepur,
presin ca burra
me cigaret ndezur.

Burrat mbrehin
plugjet në parmëndë,
vejushat presin
të shkelnin retë me këmbë.
Takimin me të vdekurit
mezi e durojnë,
ekstazën me të gjallët
pas ferrave të fillojnë...

Më pas nëpër ferra
lënë gazetat dyshek,
copa plastmasi,
prezervativa dhe brekë.
Ndërkohë shtëpitë
dhe farefisi familjar,
presin nuse të ënjtura,
me sy të përqarë...

S’besoj se ka
më të shëmtuar oreks,
të shkosh te varri,
për të bërë seks.
T’i lutesh zotit,
duke përdhosur të ndjerin,
kur as qielli as toka
s’ta çmojnë nderin.