MIKESHA E TORTAVE

Mikesha nazemadhe
më tërboi keqas,
me atë gjoksin
dy ballkone torta.
Grisa dy palë këpucë
lustrafine enkas,
për t’i dhënë siguri
me premtime të forta.

Kur u bind tamam
se isha top sekret,
më ftoi në hyrjen
ku jetonte me fqinj.
Te dhoma beqare,
në mesnatën e fshehtë,
hymë pa frymë,
rrëshqitas si minj.

Në dysheme betoni
shtroi dyshekun,
kërcitja e shtratit
mos ndihej matanë.
Ndryshe zhurma
sadopak e mekur,
komshiu fanatik
na bënte hatanë.

Provova të vjedh
dashuri si komit,
kur dihet mirë
se shija e nektarit,
te strofka e ariut
të ngec në fyt,
por si mund ta lija
pa i nxjerrë mallin?

Zhytur duar e buzë
te gjoksi me tortë,
u gdhimë llangosur
gjer te kërthizat në ije.
Dhe prapë ëmbëlsirën
s’e mbaruam dot,
si hajdutë të uritur
në një burg dashurie...