LUGINA E BLERIMIT

 

Më ke mbetur në sy, moj luginë me blerime

dhe me nanurisjet e lumit kaltërosh në mes,

qëkur më prite me brohoritjet e zogjve në brigje,

atë ditë kur erdha nga Jugu i largët në mëngjes,

 

Për të rrezatuar filma me projektorin e parë,

në kohën kur ndonjëri turrej ta zinte për fyti,

nazistin e mitralozit “Shars” te perdja e bardhë,

që zbrazte batare plumbash pas një zgripi.

 

Te prehri yt prej gjethesh, fizarmonika ime rinore,

lëshoi tinguj të padëgjuar në ajrin e ngazëllimit,

për kërcimtarët me shallvare dhe opinga gome,

të marrosur për ritmet e daulleve të Shkumbinit.

 

Brodha ograjat e tua me pelerina ahu mbuluar,

ku më lanë pa mend stinët me ngjyra mahnitëse,  

derisa i hodha nëpër telajot prej thasësh sajuar,

dhe t’i solla në mure sallash ahishtet shushuritëse.

 

Në zgavrat e një panje me fërfëllimat e ketrave,

më gumëzhiu si zgjua blete ai frymëzim djalërie,

të cilin e shumova në kosheret e mia të letrave

për të dhuruar kavanozët e parë me mjalt poezie.

 

Pastaj romani për sharrëtarët e pyjeve të largëta,

ishte pitja e madhe nga kosheret e kësaj gjinie,

që ëmbëlsoi gjithë sharrat ku çaheshin dërrasa,

dhe ma çoi emrin kudo, nëpër vitrina librarie.

 

Më tej, te oda e re e kulturës, më vure kryemik,

të mblidhja rreth vatrës amatore të parat talente,

të prisja miqtë e qyteteve, me ushqimin artistik,

për Librazhdin e sapokrijuar, në sallën me qeleshe. 

 

Nga degët e artit, më hodhe te arkivat e historisë,

të gërmoja zakonet e tua dhe luftërat e përgjakta,

për të ngritur muzeun që i priu vazhdimësisë

me stendat e shpalosura nëpër të gjitha fshatrat.

 

Sakaq, nën atë rrip qielli me ngushtësi pullazi, 

shtrydha gjithë orët boshe për studime së largu,

që me diplomën e mësimdhënësit të gjimnazit,

të plotësoja dijet për të cilat më brente meraku.

 

Dhe farëzat e muzave, nga ato greko-romake,

gjer te bashkëkohësia, me mijëra faqe e reshta,

t’i mbolla në kujtesën e bijve të një gjenerate,

që më ndoqi me sy të vezulluar nga kureshtja.

 

Ndonëse në sofrën arsimore, shteti me kurnacëri,

më dha vetëm bukën e gojës, për dyzetë e ca vjet,

njerëzit e tu, zemër - hambar, më falën atë dashuri,

që nuk e dhanë për asnjë kryeministër a president.