NGJYRAT E DIKURSHME

Kam ëndërruar dikur

të bëhesha një ylber,

të shtrija brezin purpurak

tejpërtej përmbi brigje,

të zgjatja krahët e ngjyrosur

largësive nëpër erë,

të ndaloja në qiell

retë e bardha të çdo grigje.

 

Mblodha tubeta ngjyrash,

nuanca për çdo njollë,

kuajve azganë u shkula

qimet nga bishti,

dhe i ngjita në shkopinj

prej bredhi të hollë,

për telajot e gatitura

me pëlhura liri.

 

Pastaj i zbrita retë

të mërzenin në vathë si dele,

pyjet nëpër korniza

i vura të shushurinin,

lumenjtë i ndala të rridhnin

në zallishte bezje,

futa detin në kuadrat

me gjithë dallgë e shkëmbinj.

 

Mbusha salla me krahina

nga veriu në jug,

me njerëz të çdo moshe,

fytyra të çdo forme

dhe fillova të shes troje,

fusha, diell në muzg, 

male të thepisur, dete,

banesa me kulme bore.

 

Ato që mbetën, i nxora

nga kafazët ku flinin,

të fluturonin ku i mora,

andej nga më erdhën,

reve, lumenjve, deteve,

u hapa burgjet të lëviznin.

Se më erdhi mesazhi i shenjtë

të kalëroja penën...