SHTRATI I PERËNDISË

Kam një shok fluturak

që ka bredhur botën,

dhe ka ecur më shumë

në qiell se në tokë.

Qejfeve kurdoherë

u ka ngrënë kokrrën,

dhe shpesh ka trokitur

me djallin ndonjë gotë.

Thotë, ka fjetur në dyshekun

masazhist të Manhatanit,

te shtrati pupëlor i Dubait

ku digjen shtatë yje,

ka bërë gjumin kolovitës

te djepi qiellor i aeroplanit,

por askund nuk ka gjetur

atë shtrat perëndie,

Si atëherë kur kish dalë

me çorape në fshehtësi,

të takonte vajzën zbathur

mes misrit në mesnatë.

Mikes i kishte shtruar

nënvete xhaketën e tij,

ishin shtrirë në një kanal

me bar të thatë.

Mjegulla i kish mbuluar

me çarçafin e ftohtë,

nektari i puthjeve 

u përzihej me pikla vesë,

rrëketë e arta të yjeve

u vetëtinin mbi kokë,

në atë shtrat perëndie

që s’e harron sa të vdesë...