LOTËT PA NGJYRË
Mbahu shpirti im,
qëndro mos u këput,
si lotët e fëmijëve
kur duan bukë!
Lotët e valë
që duan nënën,
që duan zemrën
t’u ngrohë zemrën...
Lotët që kërkojnë
strehë në rrugë
që duan shtrat
të bien në gjumë,
që duan lodra,
që duan veshje,
që duan shokë,
dhe buzëqeshje.
Vuajtja në shpirt,
qarja në fytyrë,
rrjedh në sytë e tyre
dhimbjen e shkrirë.
Vogëlush i bardhë,
zezak vogëlush,
loti nuk ka ngjyrë
askund tek askush…
Mbahu shpirti im,
lutu, o zot, o zot,
mos paçin fëmijët
vuajtje dhe lot!...
S’duroj dot t’i shoh
me sy duke qarë,
edhe po të pikonin
flori e margaritarë...