NUK HA BLEGËRIMA

S’kam pasur e nuk kam

fiksime vegjetarianësh,

por nuk ha blegërima qingji

dhe as oreksi s’mi pranon. 

S’dua të përtyp gjakderdhjen

e thikave të kasaphanës,

dhe të bëhem shije-ngrënës

i pafajësisë së njomë.

 

Mishin e butë që qingjit

ia dhuron bujarisht tërfili,

mund ta ha të pagjakosur

nga lëpjetat në livadhe,

ta marr nga spinaqi, radhiqet,  

nga çdo njomishte prilli,  

me të gjitha llojet e kalorive

dhe të kripërave minerale.

 

S’dua të ha mish qingji

as në tradicionalet festa,

të ndjej pastaj në shpirt

vajtimet e nënave dele,

që shkundin retë e dhimbjes,

nga shpinat e leshta,

kur turfullojnë me gjinj

të papirë nëpër mjelje.

 

Nëse duhet ndonjë

vajtojcë kafshërore të qajë,

më mirë rrallë herë

le të pëllasë nëna lopë.

Se mish viçi njeriu

është i detyruar të hajë,

kur të gjitha barishtet

i ka kapërdirë dimri ciklop.

 

Kurse deleve, dua t’u fal

një vathë me blegërima qingjash

dhe t’i dhuroj kujtesës sime

ca vjet kthjelltësi pa sklerozë.

Që të mos e ftoj vdekjen,

mikeshë në arteriet e mia,

me kolisterolin që e bën zemrën

të ngjiret si bretkosë...